ДРУГАЯ, НЕКОТОРАЯ  ЧАСТЬ МОЕГО МИРОВОЗЗРЕНИЯ.

  Әйтерсең, гомеремнең бер ниндидер аерым вакыты килеп җитте.  Ниндидер бер йомгак (итог) эшлисе килә  үз тормышыма  һәм үз эшләремә, аларга ниндидер бер бәя бирмәкче булам.  Бигрәк исәпкә алмакчы булам соңгы узган 12 елны.
   Көфер-мактану хисләрен якка куеп, Ходайга рәхмәтле булып, әйтер идем: “да, аз гына эшләр һәм язмалар эшләнмәде бу узган елларны. Барысы да Ходай каршында булсын иде. Амин”.
    Рәхмәтлеләрне калдырмадым игътибарсыз, рәхмәтсезләрне  дә  - якка какмадым.
    Мин язган статьяларны  укучыларыма  да  рәхмәтле буласым килә. Алда язар темалар күп булса да, белмим ничек алда булыр  теләгем.
   Ә вот родословныйлар буенча, гомеремнең соңгы көненә кадәр шөгелләнергә җыенам.
   Бар эшләрем, язмаларым авыл һәм  авылдашлар, якташлар  файдасына  өчен булсын иде.

    Азмы яшәрмен, күпме яшәрмен – аны бер Ходай гына белә. Тик шул астагы  язылган  сүзләрне  бүген үк язып калдырмакчы булам: “дөньяны ташлагачта мин авылдан аерылмам” .  Шуннан чыгып, авылыма багышланган бер шигырем  һәм  видеоролик  тапшырып калдырасы телим.
     Рәхмәтләрем якташыбыз Камка егетенә, кайсысы видороликка  суккан безнең Шубино авылын  кошлар очар биеклегеннән. Мин аның хезмәтен кулландым бу эшемдә. Тик , үкенеч, исемен белми торам ул егетнең. Сорашырмын, белешермен.
    Иң сөйгән җырларымның берсе :  “Бик сагындым, авылым. Иң сөйгән җырчыларымның берсе Альфия апа Авзалова башкаруында.
Мәгьсум Латыйфуллин сүзләре, Рәис Сафиуллин көе.
-----------------------

МИН БАРЫБЕР БЕР КАЙТЫРМЫН.

Мин -  үлгәч тә, кабат кайтып,

Бер узармын авыл өстеннән.

Очармын бер ферештэ кебек,

Тик беркемгә дә күренмәм.

Ферештә булалмам, жил булып, 

Назлап сыйпармын барысын да.

Урам- тыгырыкларым жанланып,

Бигрәк  шатланырлар тагын да. 

Ашыкмый  гына  узармын
Балыклы  Пианам ярыннан.  
Талларында сандугач  булса
Шатланырмын моңыннан.

Җил белән алып килермен
Бик күпләгән  болытлар.
Рәхмәтле яңгыр  сорармын,
Күмелер яшелеккә урманнар.

Яңгырдан соң  кояш сибәр
Якты , җылы нурларын.
Салават күпере дә бизәр
Авылым  болыннарын. 

Шул нурлы туфрак өстендә

Игелекле  балалар тусыннар.

Вакыт житеп, белемле булгач

 “Иман шарты”  укысыннар.

Инде мәчет өстеннән очсам   

Туктармын мин  бер минутка.

Моңлы азан ишетә калсам,

Бәхет  теләрмен халкыма.

Узармын зиратлар өстеннән,  

Корьән  укып   мәетләргә.

Һәрберсенә  Жәннәт теләрмен,

 Аннан очармын Күкләргә. 

Гәүдәм булса жир астында,

Җаным сакланыр  Күкләрдә.

Ураза, намаз тулы кылмадым , 

 Гонаһлар кылмадым  Жирдә.

Әйттем инде: мин кайтырмын.

Йөз ел үткәч, бәлкем - тагын да.

Барыбер авылымны сагынырмын,

Онытмамын  Шоба  халкын да. 

Әллә  сез кайтуыма шикләнәсез,

Үтәлмәс дип минем теләгем?!

Кайтырмын, дуслар, кайтырмын,
Әйтеп тора кайнар йөрәгем.

Ошанасы килә, тагын бардыр
Минем кебек  уйланучылар.
Туган җирне  сагынсагыз
Димәк, булыр “кайтучылар”.

(М.Максут. 16.08.2020 ел.).
------------------------

Я дорожу каждым читателем. И,пожалуйста, можно ознакомиться с содержанием данного стихотворения и на русском языке. Но, тогда в контексте с ним хочется коротко написать и текстовую части. “Как-будто наступило какое-то особое время или отрезок в моей жизни. Хочется сделать промежуточный итог своим делам и дать им оценку. Особенно за эти последние 12 лет. Пусть будут т все мои дела оценены Всевышним. Благодарных я не оставил без внимания, а неблагодарных- не отталкивал от себя. Не знаю как дальше сложится судьба, но с родословными односельчан я готов трудиться до последнего дня........”.
 ------
 Далее идут мои благодарности автору и исполнителю песни, и автору видеоролика о Шубине с высоты птичьего полета, у кого я взаимствовал для приложения своей любимой песни о малой родине. Переводя стихотворение с татарского на русский, пожалуй,  всёравно невозможно точь-в точь передать свои переживания, эмоций, стремление. Поэтому, думаю, отнесетесь с пониманием.
----------------------- 

ВСЁРАВНО Я ВЕРНУСЬ ОДНАЖДЫ...

Даже после смерти я вернусь,
И над малой родиной пролечу.
Как небесный ангел я пройдусь,
Только не покажусь я никому.

Нет, ангелом быть не смогу,
Но ветром коснусь всё, что есть.
Родные улицы и переулки родины
 Будут от счастья блестеть.

Пролечусь я не торопясь
Над рыбной Пианой рекой.
Если услышу трель соловья,
То наполнюсь мелодией чудной.

Будучи ласковым ветерком
Подгоню множество облаков.
Покрою землю теплым дождём,
И зазеленееют много лесов.

После дождя покажется солнце,
 Посылая свои теплые лучи.
И радуга покажется совсем вблизи,
Украшая луговые цветы.

Пусть же на благодатной почве,
Возродятся добродушные дети.
 От момента юношеской зрелости,-
Читать Коран до самой смерти.

Пролетая над родной мечетью,
Зависну над ней на минутку.
Если услышу знакомый азан,
 То счастья пожелаю народу.

 Пролечу и над кладбищем,
 Читая молитвы для всех.
 Пожелаю всем усопшим Рая,
А потом устремлюсь я вверх.

Мое тело принадлежит земле,
Только Дух мой будет в небесах.
Уразу, намаз не соблюдал сполна,
Но не жил я на земле в грехах.

 Обещаю: я обязательно вернусь,
Через сто лет, и возможно не раз.
 Всё равно без Родины мне не жить,
 И потомков Шобы не забыть.

Или вы сомневаетесь во мне,
 Что мечта у меня не сбудется?
Вернусь я, обязательно вернусь-
Горячее сердце хочет вернуться.

Верю: есть желающие «вернуться»,
И для этого не надо делать заказ.
 Если для сердца Родина - это всё,
Значит, открыта дорога и для вас.
(М.Максут).


Видеоролик о Шубине :

https://youtu.be/y2Ae5GgszuE